دو مطالعة تجربي با استفاده از نمونه‌هاي مسلمانآيا از خط پژوهشي آلپورت مي‌توان براي بسط يک روان‌شناسي دين تجربي در جوامع مسلمين استفاده کرد؟ چنين امکاني در دو مطالعة اخيراً انجام شده که پرسشنامه‌هايي را براي سنجش باورهاي ديني در جوامع مسلمين ارائه مي‌کنند، نشان داده شده‌است.تورسون، پاول، و عبدالخالد بشايي(61) (1997) نسخة هوگ(62) (1972) مقياس دينداري دروني را به عربي ترجمه کردند. سپس دانشجويان دانشگاه کويت به مقياس عربي دينداري دروني پاسخ دادند و دانشجويان امريکايي، نسخة انگليسي را دريافت کردند. در اين بررسي، تعدادي از مواد مقياس دينداري دروني برخلاف ماهيت واقعيتشان، به عنوان موادي که نشان‌دهندة فقدان دينداري دروني هستند، معرفي شدند؛ و آزمودنيها مي‌بايستي موافقت و يا مخالفت خود را با اين مواد بيان مي‌کردند. عدم موافقت با چنين گزاره‌هايي به عنوان پاسخهاي دينداري دروني درنظر گرفته مي‌شد. ترجمه‌هاي عربي اين مواد بر نامناسب بودن آنها صحه گذارد و لذا اين مواد براي نسخة عربي مقياس دينداري دروني قابل استفاده نبودند.به علاوه، نسخة عربي اين مقياس به استانداردهاي آماري و روان‌سنجي لازم يک مقياس (اعتبار دروني) نيز نرسيد، و نمرات آن نيز در دانشجويان کويتي پراش کمتري را نشان داد. تورسون و همکارانش اين‌طور نتيجه‌گيري کردند که شايد آزمودنيهاي مسلمان، پرسشنامه را به صورتي متفاوت از آزمودنيهاي غربي درک مي‌کنند.
