آلپورت و دينداري دروني و بيرونيگوردون آلپورت(4) (1967-1897)، روانشناس برجستة آمريکايي در گستره‌هاي شخصيت و روان‌شناسي اجتماعي است. وي عميقاً ديندار بود و گاهي نيز در خصوص نقش دين در زندگي مطالعه مي‌کرد. نظام‌دارترين بحثهاي او دراين حيطه در کتاب کوچکي تحت عنوان «فرد و دينش» گردآوري شده است (آلپورت، 1950).آلپورت برآن است که احساسات ديني نه ماهيتي صرفاً عقلاني دارند و نه کاملاً غيرعقلاني. بلکه بيشتر تلفيقي از احساس و تفکر منطقي است. در واقع دينداري، فلسفه‌اي از زندگي براي فرد ارائه مي‌کند که نه تنها ماهيتي عقلاني دارد بلکه به لحاظ احساسي و هيجاني نيز ارضأ کننده است. بنابراين، آلپورت نتيجه مي‌گيرد که تمام اديان بزرگ دنيا نوعي جهان‌بيني(5) براي پيروان خود به ارمغان مي‌آورند که هم سادگي منطقي دارد و هم زيبايي هارمونيک(6) (صص 19-18).آلپورت، در اين کتاب بلوغ ديني(7) را نيز مورد بحث قرارداده است (صص 59 83-). به عنوان مثال، اظهار مي‌دارد که ايمان ديني بالغانه، به رغم ماهيت تقليدي و اقتباسي(8)، خصلتي پويا دارد.
